Bij de kapper

Die ene vraag:’wie zet jij aan?’ Die vraag werd vandaag weer beantwoord bij mijn bezoek aan de Selma Vermin van ‘van Velsen Kapper’s. Krachtig Vakmanschap lag op de toonbank, zo leuk, dat alleen al maakt mij trots en een blije klant! Selma bevestigde voor mij opnieuw haar hart voor het vak, kappers en opleiding.

Ons gesprek ging onder andere over talent en ontwikkeling, over hoe Selma het soms niet eens is met bijvoorbeeld het voorlopig studieadvies voor een van haar leerlingen. Waar kijk je naar bij een leerling en waarom ziet school iets anders dan de werkgever?

Ik word er heel blij van als ik hoor welke ontwikkelingen Selma ziet:’Ze communiceert met klanten, groeit in haar werkzaamheden, wast en föhnt klanten al prima. Ik zie haar daar echt enorme groei doormaken.’

School legt echter een ander accent. Na het eerste half jaar zien zij onvoldoende vorderingen in vaardigheden als permanent rollers en watergolf wikkels indraaien. Tja en als je dan als leerling hoort op school: ‘we zien onvoldoende groei, denk eens na over een ander beroep.’ Wat doet dat met je motivatie?

Gelukkig is deze leerling een vechtertje! Zij wil zich verder ontwikkelen en pakt het oefenen in de salon en thuis op. Het gaat haar vast lukken ook het rollen en wikkelen onder de knie te krijgen.

Ondertussen zit hier wel mijn zorg en mijn vraag: hoe zorgen we ervoor dat onderwijs en bedrijfsleven samen de ontwikkeling en opleiding van de leerling in onderlinge afstemming oppakken? Hoe zorgen we ervoor dat een leerling positief benaderd wordt en zijn of haar motivatie niet kwijtraakt? Wat doen we aan de onderlinge relatie tussen bedrijven en onderwijsinstellingen om samen tot de essentie van opleiden te komen, tot dat wat er toe doet: stimuleren van groei en ontwikkeling?

Mijn haar kan er weer even tegen, de leerling heeft mij goed geholpen en gewassen, Selma heeft weer een mooie coupe geknipt. Voor mij is dat waar het om gaat: samen kijken naar wat wel kan en hoe je van daaruit elkaar stimuleert en verder ontwikkelt.